Sezonowy numer 1

Możecie nazwać mnie snobką, ale moja (nie taka znowu przesadna) namiętność do lakierów ogranicza się właściwie do kilku firm (i odcieni). 

Przez jakąś chwilę mój wzrok przyciągały lakiery z firmy China Glaze, potem nastąpił dłuższy szał na Essie i przyznaję, że był to bardzo udany romans, ale jednak po namyśle stwierdzam, że gdybym miała wybrać jednego producenta i to jego się trzymać już do końca życia, to bez wątpienia byłoby to O.P.I. 

Nie jest tak, że podobają mi się WSZYSTKIE ich kolekcje i kolory, niektórych nie wzięłabym za darmo, ale za to rekompensują mi to te odcienie, na widok których dostaję niemal palpitacji serca i zakochuję się w nich bez pamięci :)

Oczywiście, jak to u mnie, nie są to żadne szalone kolory, ale właśnie OPI ujmuje mnie także różnorodnością tych neutralnych barw, które idą dosłownie w dziesiątki - na pierwszy rzut oka mogą wydawać się do siebie bardzo zbliżone, ale po dokładniejszym przyjrzeniu się, widzimy drobne czasem niuanse, którymi się różnią. I to właśnie te niuanse sprawiają, że chcę mieć je wszystkie :))

Na ogół nie interesuje mnie, z jakiej kolekcji pochodzi dana buteleczka - w pierwszej kolejności przyglądam się kolorowi, a ewentualnie potem sprawdzam, czy inne odcienie z danej serii również przypadną mi do gustu. 

W ten oto sposób odkryłam, że jedną z moich ulubionych kolekcji jest najwyraźniej ta francuska z 2008 roku, ponieważ to z niej pochodzi lakier, który pokażę Wam dzisiaj, a który jest moim zdecydowanym faworytem tej jesieni, a także inny odcień, który pokazywałam na szybko w jednym z ostatnich postów zakupowych (You Don't Know Jacques), a na swatche którego jeszcze przyjdzie czas :))

A tymczasem dziś przed Państwem Tickle My France-y. Przy okazji muszę powiedzieć, że uwielbiam, no po prostu UWIELBIAM nazwy lakierów OPI - część z nich mogłabym spokojnie kupić właśnie dla etykietki :) 

Co do zdjęć poniżej, to muszę uprzedzić, że jestem ZŁA, bo jak się okazuje, mój aparat nie wychwytuje zupełnie niektórych tonów, dlatego Tickle wyszedł w tej sesji jak rozbielona kawa i czysty beż, podczas gdy w rzeczywistości ma w sobie dużo różowych podtonów - i to dzięki nim jest taki wyjątkowy! 

Starałam się zrobić zdjęcia w różnym świetle, ale jednak właściwie za każdym razie wychodziło mi urocze cappuccino :D

Dlatego wielbicielki czystego beżu, które mogą poczuć się zachęcone poniższymi fotkami, namawiam do poszukania więcej swatchy w internecie, ponieważ po zakupie w ciemno możecie poczuć się lekko zawiedzione :)

Tu chyba najbardziej (jeśli w ogóle) widać, że to nie jest taki zwykły beżowy beż :)

A tu już lecimy z różnymi ujęciami - wiem, że są wśród Was maniaczki kolorów, dla których taki odcień to totalna NUDA, ale dla mnie są to najbardziej eleganckie i klasyczne odcienie, które pasują do każdego stroju, idealnie dopasowują się do ciepłych dzianin, którymi się otulamy jesienią i sprawiają, że nasze dłonie wyglądają po prostu ładnie, zadbanie i z klasą. 

Chociaż co do tej klasy, to akurat moje mają jej obecnie trochę mniej, za co przepraszam te z Was, które mają lepszy wzrok, bo niestety moja skóra nie do końca doszła jeszcze do siebie po ostatnich przygodach uczuleniowych :( 

Poniżej zdjęcia w cieniu, na których z kolei OPIk wpada w lekką szarość - hmmm, może taki już z niego kameleon, że w każdym oświetleniu wyłazi z niego inny odcień? :) 

Sam lakier jest z kategorii kremowych, wystarczą właściwie dwie warstwy, żeby wyglądał ładnie, chociaż te z Was, które nie znoszą prześwitujących końcówek, mogą poczuć potrzebę nałożenia trzeciej warstwy...

 

A poniżej zdjęcia w słońcu - i już mamy klasyczną kawę z mlekiem :) 

 

Tak oto prezentuje się mój ulubieniec, przy którym robię coś, co zdarza mi się niezwykle rzadko - a mianowicie już kilkakrotnie po zmyciu (trzyma się, notabene, na moim standardowym zestawie, czyli Orly Bonder, 2 warstwy lakieru + Essie GTG spokojnie do jakichś czterech dni, po trzech ścierają się końcówki) nałożyłam go po raz kolejny, żeby cieszyć się tym nudziakiem jeszcze przez kilka dni :) 

Aha, tak w ramach ciekawostki dodam tylko, że kiedy już byłam pewna, że właściwie mam już wszystkie fajne kolory, w starszych kolekcjach OPI znalazłam jeszcze kilka egzemplarzy, na widok których zaświeciły mi się oczy - jeden już do mnie idzie, a dwa inne czekają w kolejce - i naprawdę mam nadzieję, że na tym się skończy, bo moje magiczne pudełko na lakiery więcej w sobie nie pomieści :DD 

Damn you, O.P.I.!